Vogeltje gezien?
Halsbandparkiet of pimpelmees? Ze waren in geen velden of wegen te bekennen bij ons bezoek aan de Soester Duinen. Maar wie ons langer kent dan vandaag, weet dat dat eigenlijk niks uitmaakt. Dat we elkaar zo’n vijf, zes keer per jaar treffen is op zich al een feestje. Vanavond mochten we twee introducés verwelkomen die daar al van voor corona huidhonger naar hadden. En dat is lang als je staat te popelen. Raymond Polle werd lid. Vanuit zijn business als kruiden- en specerijenleverancier gaat hij extra ‘spice’ meebrengen. Hot stuff. Kunnen we hebben!
Variofocus
Onze voorzitter leverde een unieke prestatie door zijn welkomstwoord in nog geen tien minuten te ronden. De stemming op deze weer heel bijzondere locatie was als die van een stel pubers op werkweek. Stonden we dan in onze bergschoenen en ritselende jasjes. Eindelijk weer een beetje normaal denk je dan. Vogelwachter Adriaan Sleeuwenhoek had twee collega-vogelspotters meegenomen om het spul een beetje te beteugelen. En het was nodig. Pas halverwege kwam ondergetekende erachter dat het niet de kwaliteit van z’n ogen was, maar dat er een extra (vario)focuswiel op de kijker zat. Terwijl in mijn linkeroor iemand van buiten de regio tetterde ‘dat hier toch geen duinen konden liggen?’
Rode broek
De vogelspotters stalen ondertussen argeloos de show. Ze zwamden erop los, want het ideale tijdstip op de dag om vogels te spotten was het niet, dus toverden ze steeds grotere lenzen tevoorschijn om dat ene vogeltje uit de boom te loeren. Rolf van As zag die overigens als eerste. Verrukt riep hij: ‘yes, kijk eens jongens dat is de grote blonde specht‘. Adriaan moest even bijkomen om vervolgens te constateren dat de bonte specht te herkennen is aan zijn rode broek.
Cameraschuw
Het jargon van dit soort gasten is voor mij als tekstschrijver uiterst interessant. Naast Appelvinken en Kuifmezen kennen de spotters KBV’tjes, oftewel de kleine bruine vogeltjes, maar ook KBRV’tjes. Die zijn van het type dat cameraschuw is en steevast wegduikt: Kleine-Bruine-Rot-Vogeltjes. Het was een genot een van de best bewaarde geheimen in onze regio eens anders te bekijken. Restaurant De Soester Duinen verwelkomde ons rondom met alle denkbare gastvrijheid. De glazen bleven vol en er waren mooie dinerkeuzes. Zowel de dierknuffelaars, de plantaardigen als de glucose-intoleranten wisten te aarden en kregen het decorum dat perfect samensmolt.
Online vogelspotten
Kon je er niet bij zijn of wil je je verder bekwamen in het vogelspotten? Adriaan Sleeuwenhoek deelde daarvoor bijgaand cadeautje met ons. Geweldige geste. Spot-on Adriaan > Cursus Vogelspotten Online.
(Je kunt ‘m maximaal 1x keer activeren met je e-mailadres)
Het was weer een gedenkwaardige avond. We snappen ook dat niet iedereen zijn of haar coronavrees geheel overboord kon zetten. Maar we hopen dat dat in november en anders in januari wel weer het geval is. We komen hier uit! Of nee: we will master this!
Tekst: Bert van Weert
Foto’s: Patrick Siemons
