Met de tijdmachine terug naar 1500
In december staan de zakelijke agenda’s vaak al bol. Dus vieren we onze Oud & Nieuw doorgaans een maandje eerder. Het was de afsluiting van een goed jaar, waarin we een aantal langer gekoesterde programmatische wensen konden invullen.
Bazuin en pedel
Tegen het decor dat de kloostergangen van de Mariënhof siert, genoten we van een sfeervol diner. We werden daarbij door lakei Couture de Bas met de bazuin buiten verwelkomd, waarna lakei Jujube ons met de pedel aanmeldde. Ze kweten zich zo goed van hun taak dat een enkeling kwam informeren sinds wanneer de Mariënhof eigen lakeien had. In wijnbar Margaux verliep de landing uiterst soepel. Ruim zestig ondernemers schikten zich ouderwets als pré-pandemische pubers in een studentenkroeg. En een stuk of vijf introducés zochten even naar een nieuw evenwicht.
Spraakwater
Als een vloeibaar geheel verplaatsten de aanwezigen zich naar de Rôtisserie, waar de heren direct duidelijk maakten dat er pas gezeten mocht worden, zodra tafeldame Marije Breuker, dat had gedaan. Geheel in stijl lieten ze de voorzitter het spits afbijten. Bert van Weert keek terug op een mooi, maar ook gedenkwaardig jaar. Trouw geflankeerd door Couture de Bas, die zijn spraakwater ophield, waarmee kon worden getoost. Temidden van alle voorspoed en geluk in zijn speech, klonk er ook een serieuze ondertoon. Hij memoreerde Margreet van der Hoeven en vroeg een moment stilte voor allen die ons in eigen kring zijn ontvallen.
Kanon
Daarna nam hij vast een voorschot op 2025. Bij het woord ‘schot’ ontdekten de lakeien Ronald Bolderman. Als founding father moest en zou hij de avond openen. Hiertoe was een heus kanon geïnstalleerd. Met de vingers in de oren wachtte menigeen op het onvermijdelijke. Er klonk een droog schot en er tinkelden dito flutes.
In een amusante en stijlvolle modus omlijstten zij het diner met stijlvolle grappen en grollen. Toen voor- en hoofdgerecht de huig gepasseerd waren volgde hun magnum opus in de vorm van een historisch kerstverhaal, waarin alle aanwezigen figureerden.
Celzusteren
Het geheel was geniaal aaneen gesmeed. Centraal stond het thema hoe de zusters uit de Mariënhof nu aan nieuwe huisvesting moesten komen. Het verhaal projecteerde het Amersfoort van medio 1500 probleemloos op deze avond. In een klap maakten zij duidelijk waarom onze roemruchte stadshistorie er eigenlijk voor heeft gezorgd dat wij vanavond in deze samenstelling aan tafel zaten. Iedereen luisterde gespitst. Hier loonde zich de enorme voorbereiding van bestuur en Lakei producties. Het leverde een uniek verhaal op.
C’est le ton
De panna cotta pieste als een engel over de tong. Net als de prachtige witte en rode wijnen. In de wetenschap dat iedereen te voet of met de huifkar was gekomen hief Couture de Bas de Tourdion (het dranklied) aan. Toen er na twee coupletten niet met volle borst werd meegezongen stelde Jujube voor dat dan maar even te oefenen. De dames en heren – gescheiden in bassen, tenoren, sopranen en alten – apart. Daar stond iedereen dan met een briefje voor de noten en een kikker in de keel. Hilarisch en out of the box. Martin de Jong liet op de piano even horen wat de juiste toonhoogte moest zijn. Maar uiteindelijk bleken de meesten over onvermoede zangtalenten te beschikken. Wie er uit de toon vielen, zal altijd het geheim van de Mariënhof blijven.
(Gemaakt door onze eigen meesterfotograaf Patrick Siemons)
