Garnalen op een stick
Hoe simpel kan het zijn: Golf, Shoot & Grill. Het lijkt achteloos uit de mouw geschud, maar niets was minder waar. Hier hadden de Young Masters – met een beetje assistentie van ons – goed over nagedacht. Onze jaarlijkse outdoordag werd zo in een wat compacter – yeah, tailor made – jasje gestoken. Vanaf 15.00 uur een Nine Holes Battle, een volledige ronde Summer Shooting en een Grill Master Course onder leiding van chef-kookgek Pim Haaksman. Kosten, noch moeite.
De getalsmatige opkomst van twee clubs bij elkaar – 35 m/v – viel ons tegen. Het staaft echter de tendens van de laatste jaren. Loopt het aantal golfers terug? Grazen EBOG en de Summer Lounge op de Hoge Kleij in hetzelfde speelveld? Of zijn mei, juni en juli hoogseizoen in zakelijk netwerk- en festivalland en komt ons event net als de spreekwoordelijke mosterd? Wat al wel scheelde is dat het halverwege de middag startte en niet al ’s ochtends. Het zal duidelijk zijn: we gaan ons hierover beraden. Suggesties zijn welkom!
De kwaliteit van het evenement zelf was echter superieur: de stemming was erg relaxt en bood ruimte voor een goed gesprek. Pim Haaksman toverde met zijn Grill Master Course reuzengamba’s, malse dry aged beef en vers gefileerde zalm uit de koksmuts. Tien m/v sterk waren in de keuken en aan de grill bezig geweest met verse sauzen, salades en kruiden. En dan komt dat magische moment, dat iedereen er letterlijk even stil van wordt. Zelfs onze meest ‘uitgenaste’ gasten wisten dit op waarde te schatten. Pim ging overal over de lippen en werd nog net niet ‘gescandeerd’. Maar veel scheelde dat niet…
En dan de prijzen: een steeds belangrijker onderdeel van dit evenement. Zo waren er onder meer onderscheidingen voor Arie Lengkeek (grootste belofte), Pieter Klaasse (dichtst bij het gaatje) en ach wat, nog een hele batterij. Ik zou zeggen: gelukkig hebben we de foto’s nog. Na een onnavolgbare berekening (het gewogen gemiddelde van Sacha Hollestelle en Rick van Hell) namen de Young Masters dat wisselding weer mee naar huis. Het zal ons verder jeuken. Ondergetekende had ze die middag namelijk ook niet helemaal op een rij. Na een klapband bij knooppunt Hoevelaken, staand tegen de middenberm, zwaaide menig passerende master mij op weg naar Dorhout Mees allervriendelijkst toe. ‘Gut, zag je dat Edwin? Daar stond Bert van Weert. Die gasten hebben het elk jaar beter voor elkaar, zeg. Die heten ons tegenwoordig al welkom vanaf de vluchtstrook!’
Tekst: Bert van Weert
Foto’s: Peete van Spankeren
