Bezoek aan het Sovjet Ereveld en dineren bij Zuiver
Een indrukwekkend bezoek aan het Sovjet Ereveld
Op deze zonnige middag verzamelden vele masters en enkele introducees zich op het terras van Zuiver voor een gedenkwaardige middag. Na een drankje aan de buitenbar heette onze voorzitter iedereen welkom en konden zorgondernemer Menno Bergsma en visagiste Linda Kleiberg zich als nieuwe leden kort introduceren. Bert nam ook de tijd om Dennis Stenacker te bedanken voor zijn werk in het bestuur. Door een bedrijfsovername heeft Dennis het helaas te druk gekregen. Het bestuur zal dit voorlopig intern oplossen.
Na deze inleiding was het tijd voor onze hoofdgast Remco Reiding. Remco vertelde ons hoe hij als jonge journalist bij de Amersfoortse Courant werd gevraagd zich te verdiepen in het vergeten Sovjet Ereveld naast begraafplaats Rusthof op de grens van Leusden en Amersfoort. Niet wetende dat hij daar 25 jaar later als directeur van Stichting Sovjet Ereveld nog steeds druk mee bezig zou zijn. Vanaf het terras bracht een korte zonnige wandeling ons naar het veld. Daar wist Remco ons te boeien en te ontroeren met de persoonlijke verhalen over soldaten uit het Sovjetleger die in deze contreien door de Duitsers werden omgebracht of die elders sneuvelden als geallieerde strijdkrachten.
Het Sovjet Ereveld biedt inmiddels plaats aan de graven van 865 oorlogsslachtoffers uit de voormalige Sovjet-Unie, waarvan 101 als krijgsgevangen op 27 september 1941 in Kamp Amersfoort onder erbarmelijke omstandigheden gevangen werden gezet. 24 van hen overleden al snel in het Kamp, de overige 77 Sovjetsoldaten werden op 9 april 1942 door de Duitsers gefusilleerd, de op één na grootste massa-executie in Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Na de oorlog werden nog eens 691 lichamen van Sovjet-krijgsgevangenen die begraven waren in Margraten overgebracht naar Leusden. Van veel graven zijn de namen nog onbekend, maar Remco heeft met veel speurwerk al veel slachtoffers kunnen identificeren en nabestaanden na decennia alsnog duidelijkheid kunnen geven over het lot van hun ouders of grootouders.
Na het bezoek aan het ereveld nam Remco ons mee naar het toekomstige museum van de stichting in de historische Stalhouderij naast restaurant Zuiver. Het museum is nog ‘under construction’ maar Remco gaf een inspirerende presentatie over de plannen voor de exposities en de virtual reality technieken om de bezoekers zich te laten verplaatsen in de schoenen van de Sovjet-soldaten die ver weg van hun huis en hun gezin stierven. Voor de realisatie van het museum moet nog veel gebeuren en daarvoor is Remco nog op zoek naar extra hulp en financiën. Al snel meldden de eerste masters zich om het museum met hun kennis of financieel te ondersteunen.
En daarna was het dan tijd om te eten in Zuiver. Voor het eerst sinds enige tijd weer eens een echt diner. Dat was ouderwets lekker. De bediening moest even schakelen bij de tafelwisselingen, maar dat is nu eenmaal de dynamiek die ons kenmerkt en het logische gevolg van de vele lijntjes die ons als veelzijdige ondernemersclub verbinden. De vele mooie gesprekken zorgden ervoor dat velen pas laat weer huiswaarts gingen. Kwaliteit kent immers geen tijd.
Foto’s: Patrick Siemons
